HARI KE 7, 11 DISEMBER 2015
1.20 petang, terpaksa berjalan kaki dalam hujan renyai-renyai. Manakala penjaja jalanan bagaikan memaksa kami untuk membeli payung, topi, dan sarung tangan. 2.04 petang, akhirnya sampai di Istana Tokapi atau ‘Cannon Gate’. Istana ini terletak di atas bukit yang menghadap ke Laut Marmara. Yang menjadi kediaman sultan Uthmaniyyah selama hampir 400 tahun.
 |
| Tersergam Hebat Dan Penuh Mistri |
Istana lama yang tersergam hebat. Penuh dengan mistri. Dulunya menjadi tempat kediaman diraja. Di samping tatacara untuk majlis-majlis dan hiburan diraja. Kini ianya hanya sebuah muzium yang menjadi destinasi pelancong. Lebih-lebih lagi menyimpan artifak penting dalam dunia Islam, termasuklah jubah dan pedang Rasullulah.
ISTANA TOPKAPI
Istana Topkapı adalah sebuah istana besar di Istanbul. Merupakan salah satu kediaman utama sultan Uthmaniyyah selama hampir 400 tahun. Bermula dari tahun 1465 hingga tahun 1856. Istana ini menjadi pusat simbolik dan politik Empayar Uthmaniyyah. Selain pusat pemerintahan dan pentadbiran empayar, istana ini menjadi pusat keilmuan.
kompleks ini terletak di Sarayburnu. Dikelilingi oleh Golden Horn dan Laut Marmara. Dan menduduki kawasan seluas 700,000 meter persegi. Ianya terdiri daripada bangunan-bangunan yang berpusat di sekitar halaman-halaman. Yang bercirikan tradisi Islam dengan seni bina Uthmaniyyah.
Istana Topkapı adalah antara monumen yang terkandung dalam "Kawasan Bersejarah Istanbul", yang menjadi Tapak Warisan Dunia UNESCO pada tahun 1985. Dan disenaraikan di bawah UNESCO kriteria iv. Sebagai "contoh terbaik kategori istana".
Kompleks istana terdiri daripada empat halaman utama. Mengandungi bangunan-bangunan yang lebih kecil. Istana adalah rumah kepada seramai 4,000 orang. Yang meliputi kawasan yang besar dengan garis pantai yang panjang. Ia mengandungi masjid, hospital, kedai roti, dan mint. Pembinaan bermula pada tahun 1459, yang diperintahkan oleh Sultan Mehmed II, penakluk Byzantine Constantinople. Ia pada asalnya dikenali sebagai Istana Baru (Yeni Saray) untuk membezakannya daripada kediaman sebelumnya. Ia menerima nama "Topkapı" (Cannon Gate) pada abad ke-19.
Selepas abad ke-17, Istana Topkapi secara beransur-ansur hilang kepentingannya kerana sultan lebih banyak menghabiskan masa di istana barunya di pantai Bosphorus. Dengan berakhirnya Empayar Uthmaniyyah pada tahun 1923, IstanaTopkapı telah diubah menjadi muzium pada April 3, 1924. Muzium ini ditadbir oleh Kementerian Kebudayaan dan Pelancongan. Walaupun Kompleks istana ini mempunyai beratus-ratus bilik dan dewan, hanya yang paling penting sahaja dibuka kepada orang ramai.
Kompleks ini dijaga oleh pegawai-pegawai kementerian dan tentera Turki bersenjata. Istana yang bercirikan seni bina Uthmaniyyah ini, menyimpan khazanah yang sangat berharga dan tidak ternilai dari segi sejarah. Ia mengandungi koleksi besar porselin, jubah, senjata, perisai, baju besi, miniatur Uthmaniyyah, manuskrip dan mural kaligrafi Islam, dan juga pelbagai paparan khazanah Uthmaniyyah dan barang kemas.
Kompleks istana terletak di Point Seraglio (Sarayburnu), tanjung yang menghadap ke Golden Horn dan Laut Marmara. Kawasan yang berbukit dengan kawasan tertingginya berhampiran laut. Semasa zaman Byzantine, Acropolis bandar purba Byzantine dibina di sini. Terdapat sebuah perigi Byzantine bawah tanah yang terletak di Halaman Kedua, yang telah digunakan selama zaman Uthmaniyyah, serta tinggalan sebuah gereja kecil, Basilica Palace dipanggil di Acropolis.
Selepas penaklukan Uthmaniyyah pada tahun 1453, Sultan Mehmed II kemudian mencari lokasi yang lebih baik dan memilih Acropolis Byzantine. Pembinaan istana baru ini dimulakan pada tahun 1459. Sultan Mehmed II membina asas istana dengan menggunakan kawasan yang tertinggi iaitu tanjung untuk istananya dan bangunan paling dalam. Pelbagai bangunan dan astaka mengelilingi istananya dan berkembang ke pantai Bosphorus. Seluruh kompleks dikelilingi oleh dinding yang tinggi.
Istana Topkapi dibangunkan sepanjang abad, dengan sultan menambah dan menukar pelbagai struktur dan ciri-ciri. Walau bagaimanapun susun atur utama oleh Sultan Mehmed II tetap dipelihara. Kebanyakan perubahan berlaku semasa pemerintahan Sultan Suleyman dari 1520 hingga 1560. Dengan pesatnya perkembangan Empayar Uthmaniyyah, istana juga mengalami perubahan, bangunan baru telah dibina atau yang lama diperbesarkan.
Istana ini adalah sebuah kompleks yang luas, dengan pelbagai bangunan rendah dibina sekitar halaman. Berselang dengan pokok-pokok, taman-taman dan mata air, untuk memberikan rasa yang menyegarkan dan menyediakan tempat rehat yang selesa. Bangunan-bangunan yang pintu dan tingkapnya menghadap ke halaman, mewujudkan suasana yang terbuka dan memberikan udara sejuk pada musim panas.
Perkarangan istana, adalah kawasan segiempat , dibahagikan kepada empat halaman. Paksi utamanya dari selatan ke utara. Halaman yang paling luar bermula dari selatan, dengan lain-lain halaman mengarah ke utara. Halaman Pertama dan balai gundek paling mudah dimasuki, manakala yang paling ke dalam iaitu Halaman Keempat dan balai perempuan adalah kawasan larangan. Halaman Kelima bersempadan dengan laut. Selain daripada lima halaman utama, terdapat pelbagai halaman kecil di seluruh kompleks. Jumlah saiz kompleks pelbagai pilihan dari sekitar 592.600 meter persegi (146.4acres) [16] kepada 700,000 meter persegi (172.9acres).
Pelbagai bangunan seperti istana kecil musim panas, astaka, pondok dan bangunan lain untuk tempat hiburan diraja. Fungsi yang sebelum ini wujud di pantai di kawasan yang dikenali sebagai Halaman Kelima, tetapi telah hilang dari masa ke masa kerana pengabaian dan pembinaan kereta api pantai pada abad ke-19. Bangunan tepi pantai yang terakhir yang masih wujud hari ini adalah Pondok Basketmakers yang dibina pada 1592 oleh Sultan Murad III.
Istana Topkapi ini mempunyai bekalan airnya sendiri melalui tangki bawah tanah dan dapur yang besar menyediakan makanan setiap hari. Asrama, taman-taman, perpustakaan, sekolah, dan masjid, terdapat di sini.
Adat istiadat menjadi pengasingan sosial. Prinsip pengasingan ini menjadi tradisi dari zaman Byzantine. Ia telah termaktub dari zaman Sultan Mehmed II pada 1477 hingga 1481. Adat istiadat ini dikawal selia oleh pegawai-pegawai yang pangkat, mengikut hierarki pentadbiran dan protokol. Malah pengasingan ini jelas dicerminkan dalam ciri-ciri pembinaan dan susunan pelbagai dewan dan bangunan. Sultan dan keluarganya dapat menikmati privasi yang maksimum.
Terdapat pintu Gerbang Diraja, sebagai laluan masuk dan keluar keluarga diraja dikenali sebagai ‘pintu gerbang para Sultan’ atau : Saltanat Kapısı. Terletak di selatan istana. Inilah pintu gerbang yang besar, kini dihiasi marmar abad ke-19. Kaligrafi Uthmaniyyah hujungnya menghiasi struktur di bahagian atas, dengan ayat-ayat al-Quran dan tughras daripada sultan. Tughras dikenal pasti ialah Sultan Mehmed II dan Sultan Abdul Aziz I, yang mengubah suai pintu gercang gerbang. Salah satu inskripsi memohon perlindungan daripada Allah untuk mengekalkan pemerintahan.
Gerbang Diraja adalah pintu masuk utama ke Halaman Pertama. Empat halaman yang lain membawa kepada satu sama lain. Setiap satunya menjadi lebih eksklusif yang membawa kepada Halaman Keempat, iaitu halaman peribadi sultan.
Gerbang Bab-us Selam juga dikenali sebagai pintu gerbang tengah membawa ke dalam istana ke Halaman Kedua. Gerbang ini mempunyai dua menara besar segi lapan yang runcing. Gerbang ini juga menjadi pintu masuk dari pantai Bosphorus ke taman diraja. Pintu ini dihiasi di kedua-dua dinding atasnya dengan inskripsi agama dan monogram sultan.
Halaman Kedua telah digunakan oleh Sultan untuk menjalankan keadilan dan pendengaran penonton. Ini menjadi tarikan pengunjung. Pelbagai duta dari Austria, Venetian dan Perancis pernah berada di sini.
Halaman Kedua atau Divan Meydani, juga merupakan sebuah taman yang penuh dengan burung merak dan rusa kecil. Halaman ini menjadi tempat orang-orang istana berkumpul. Hanya Sultan dibenarkan untuk berjalan di atas batu hitam hingga ke ke Halaman Ketiga.
Halaman Ketiga ini dikelilingi di utaranya oleh hospital, kedai roti, kuarters pengawal, kandang kuda, kawasan larangan dan dewan majlis dan di selatannya dapur. Di hujung halaman ini dan Selepas Gerbang Kesejahteraan atau Gate Felicity ialah Halaman Keempat. Keseluruhan kawasan ini digabungkan oleh deretan tiang marmar.
Dapur istana terdiri daripada 10 bangunan berkubah iaitu dapur Diraja, dapur gundek, dapur perkhidmatan luar istana, dapur minuman, dapur kuih-muih, dapur menyimpan susu, bilik stor dan bilik tukang masak. Makanan disediakan untuk kira-kira 4,000 orang. Kakitangan dapur terdiri daripada lebih 800 orang, meningkat kepada 1,000 orang pada cuti keagamaan. Dianggarkan Sebanyak 6,000 kali sehari disediakan. Malah hidangan makanan untuk sultan sememangnya ketat yang dikawal selia oleh protokol.
Selain mempamerkan peralatan dapur, bangunan ini mengandungi hadiah barangan perak , koleksi peralatan dan koleksi besar porselin daripada Negara Cina. Muzium ini juga mengandungi salah satu koleksi terbesar di dunia bagi abad ke-14. Koleksi ini termasuk kira-kira 3,000 keping Yuan dari Dinasti Cin dan koleksi dari Negara Jepun terutamanya Imari porselin, bertarikh dari 17 hingga abad ke-19. Koleksi yang lain termasuk porselin putih dari awal abad ke-15 dan ‘tiruan’ Blue-dan-putih dan Imari porselin dari Vietnam, Thailand dan Persia.
Kandang Diraja terletak di seberang halaman, kira-kira lima hingga enam meter di bawah tanah. Satu koleksi khazanah alatan kuda di sini. Selepas kandang diraja ialah Asrama. Asrama ini menjadi kediaman tentera yang bertanggungjawab mengawal bilik-bilik istana, pembersihan dan perkhidmatan bagi gundek-gundek.
Di bahagian luar dan bahagian dalam kompleks, banyak inskripsi tentang pelbagai tugas dan penyelenggaraan kuarter. Berbeza dengan seluruh istana, kuarter dibina ini dengan kayu, yang berwarna merah dan hijau.
Dewan Majlis yang pertama di dalam istana telah dibina pada masa pemerintahan Mehmed II. Dewan ini telah menjalani beberapa perubahan, telah banyak kerosakan dan dan beberapa pemulihan dijalankan, saperti mana tercatat di pintu masuk. Pemulihan ini semasa Sultan Selim III dan Mahmud II.
Dewan Diraja terdiri daripada tiga bilik utama yang bersebelahan. Dua daripada tiga kubah bangunan ini terbuka ke anjung dan halaman. Dewan ini dibina dengan serambi kayu kemudian digunakan sebagai masjid
Bilik pertama untuk perbincangannya adalah Kubbealtı. Bilik kedua untuk kakitangan setiausaha daripada Dewan Diraja. Bilik ketiga, tempan penyimpanan rekod oleh ketua kerani. Bilik terakhir tempat menyimpan dokumen arkib.
Pada bahagian depan Dewan Diraja terdapat inskripsi mengenai kerja-kerja pemulihan pada 1819, iaitu di bawah Sultan Selim III dan Mahmud II. Hiasan begitu gah di hadapan bangunan dan di dalamnya. Ruang utama Kubbealtı dihiasi dengan jubin Uthmaniyyah. Tiga sofa panjang di sepanjang sisi adalah kerusi untuk pegawai-pegawai, dengan perapian kecil di tengah-tengah. Bola kecil di hujungnya yang tergantung dari siling mewakili bumi. Ia diletakkan di hadapan tingkap sultan dan melambangkan beliau melaksanakan keadilan kepada dunia.
Sebelum memulakan penyelongkaran mistri, kami diberi taklimat oleh Samra, tour guide tempatan. Hanya sedikit sahaja yang pay attention. Yang lain-lain cuba membaca inskripsi-inskripsi di dinding bangunan. Dan ada yang melilau-lilau melihat persekitaran.
Kadang-kadang tak tahu nak mulakan langkah. Anyway we just follow the crowd. Kami hanya dibenarkan melawat tempat-tempat yang telah ditentukan oleh pehak pengurusan muzium. Pengawal muzium ada di mana-mana untuk memastikan kelancaran, dan ketenteraman.
2.30 petang, solat jamak asyar di Masjid Sofa yang terdapat dalam kompleks. Di kejauhan kelihatan Laut Marmara terbentang luas. Memang strategik lokasi Istana Topkapi iaitu di atas tanah tinggi di sepanjang pantai Marmara. Kelihatannya sukar sekali ditawan oleh musuh. Tidak hairanlah istana ini dapat bertahan selama 400 tahun.
Lepas solat kami meneruskan penerokaan. Terdapat banyak artifak, yang dianggarkan lebih 80,000. Artifak-artifak ini sangat bernilai dari segi tradisi dan sejarah. Antaranya termasuklah koleksi pedang, perisai dan baju besi. Selain itu juga terdapat tinggalan Rasulluah saperti pedang, juban, sandal dan bekas tapak kaki.
Tak sedar dalam menyelongkari mistri, masa berlalu dengan pantas. Hampir-hampir dua jam kami hanyut dalam menikmati wonder and mystery yang terdapat dalam kompleks. Itupun halaman dan bangunan-bangunan yang tertentu sahaja. Kalau semua hendak diselongkari, rasanya mungkin mengambil masa berhari-hari.
Kadang-kadang tak tahu nak mulakan langkah. Anyway we just follow the crowd. Kami hanya dibenarkan melawat tempat-tempat yang telah ditentukan oleh pehak pengurusan muzium. Pengawal muzium ada di mana-mana untuk memastikan kelancaran, dan ketenteraman.
2.30 petang, solat jamak asyar di Masjid Sofa yang terdapat dalam kompleks. Di kejauhan kelihatan Laut Marmara terbentang luas. Memang strategik lokasi Istana Topkapi iaitu di atas tanah tinggi di sepanjang pantai Marmara. Kelihatannya sukar sekali ditawan oleh musuh. Tidak hairanlah istana ini dapat bertahan selama 400 tahun.
Lepas solat kami meneruskan penerokaan. Terdapat banyak artifak, yang dianggarkan lebih 80,000. Artifak-artifak ini sangat bernilai dari segi tradisi dan sejarah. Antaranya termasuklah koleksi pedang, perisai dan baju besi. Selain itu juga terdapat tinggalan Rasulluah saperti pedang, juban, sandal dan bekas tapak kaki.
Tak sedar dalam menyelongkari mistri, masa berlalu dengan pantas. Hampir-hampir dua jam kami hanyut dalam menikmati wonder and mystery yang terdapat dalam kompleks. Itupun halaman dan bangunan-bangunan yang tertentu sahaja. Kalau semua hendak diselongkari, rasanya mungkin mengambil masa berhari-hari.
 |
| Ziarah Sutera Group |
ISTANA TOPKAPI
Istana Topkapı adalah sebuah istana besar di Istanbul. Merupakan salah satu kediaman utama sultan Uthmaniyyah selama hampir 400 tahun. Bermula dari tahun 1465 hingga tahun 1856. Istana ini menjadi pusat simbolik dan politik Empayar Uthmaniyyah. Selain pusat pemerintahan dan pentadbiran empayar, istana ini menjadi pusat keilmuan.
kompleks ini terletak di Sarayburnu. Dikelilingi oleh Golden Horn dan Laut Marmara. Dan menduduki kawasan seluas 700,000 meter persegi. Ianya terdiri daripada bangunan-bangunan yang berpusat di sekitar halaman-halaman. Yang bercirikan tradisi Islam dengan seni bina Uthmaniyyah.
 |
| Rajah Istana Topkapi |
Istana Topkapı adalah antara monumen yang terkandung dalam "Kawasan Bersejarah Istanbul", yang menjadi Tapak Warisan Dunia UNESCO pada tahun 1985. Dan disenaraikan di bawah UNESCO kriteria iv. Sebagai "contoh terbaik kategori istana".
Kompleks istana terdiri daripada empat halaman utama. Mengandungi bangunan-bangunan yang lebih kecil. Istana adalah rumah kepada seramai 4,000 orang. Yang meliputi kawasan yang besar dengan garis pantai yang panjang. Ia mengandungi masjid, hospital, kedai roti, dan mint. Pembinaan bermula pada tahun 1459, yang diperintahkan oleh Sultan Mehmed II, penakluk Byzantine Constantinople. Ia pada asalnya dikenali sebagai Istana Baru (Yeni Saray) untuk membezakannya daripada kediaman sebelumnya. Ia menerima nama "Topkapı" (Cannon Gate) pada abad ke-19.
Selepas abad ke-17, Istana Topkapi secara beransur-ansur hilang kepentingannya kerana sultan lebih banyak menghabiskan masa di istana barunya di pantai Bosphorus. Dengan berakhirnya Empayar Uthmaniyyah pada tahun 1923, IstanaTopkapı telah diubah menjadi muzium pada April 3, 1924. Muzium ini ditadbir oleh Kementerian Kebudayaan dan Pelancongan. Walaupun Kompleks istana ini mempunyai beratus-ratus bilik dan dewan, hanya yang paling penting sahaja dibuka kepada orang ramai.
 |
| seluas 700,000 meter persegi |
Kompleks ini dijaga oleh pegawai-pegawai kementerian dan tentera Turki bersenjata. Istana yang bercirikan seni bina Uthmaniyyah ini, menyimpan khazanah yang sangat berharga dan tidak ternilai dari segi sejarah. Ia mengandungi koleksi besar porselin, jubah, senjata, perisai, baju besi, miniatur Uthmaniyyah, manuskrip dan mural kaligrafi Islam, dan juga pelbagai paparan khazanah Uthmaniyyah dan barang kemas.
Kompleks istana terletak di Point Seraglio (Sarayburnu), tanjung yang menghadap ke Golden Horn dan Laut Marmara. Kawasan yang berbukit dengan kawasan tertingginya berhampiran laut. Semasa zaman Byzantine, Acropolis bandar purba Byzantine dibina di sini. Terdapat sebuah perigi Byzantine bawah tanah yang terletak di Halaman Kedua, yang telah digunakan selama zaman Uthmaniyyah, serta tinggalan sebuah gereja kecil, Basilica Palace dipanggil di Acropolis.
Selepas penaklukan Uthmaniyyah pada tahun 1453, Sultan Mehmed II kemudian mencari lokasi yang lebih baik dan memilih Acropolis Byzantine. Pembinaan istana baru ini dimulakan pada tahun 1459. Sultan Mehmed II membina asas istana dengan menggunakan kawasan yang tertinggi iaitu tanjung untuk istananya dan bangunan paling dalam. Pelbagai bangunan dan astaka mengelilingi istananya dan berkembang ke pantai Bosphorus. Seluruh kompleks dikelilingi oleh dinding yang tinggi.
 |
| Bercirikan Tradisi Islam |
Istana Topkapi dibangunkan sepanjang abad, dengan sultan menambah dan menukar pelbagai struktur dan ciri-ciri. Walau bagaimanapun susun atur utama oleh Sultan Mehmed II tetap dipelihara. Kebanyakan perubahan berlaku semasa pemerintahan Sultan Suleyman dari 1520 hingga 1560. Dengan pesatnya perkembangan Empayar Uthmaniyyah, istana juga mengalami perubahan, bangunan baru telah dibina atau yang lama diperbesarkan.
Istana ini adalah sebuah kompleks yang luas, dengan pelbagai bangunan rendah dibina sekitar halaman. Berselang dengan pokok-pokok, taman-taman dan mata air, untuk memberikan rasa yang menyegarkan dan menyediakan tempat rehat yang selesa. Bangunan-bangunan yang pintu dan tingkapnya menghadap ke halaman, mewujudkan suasana yang terbuka dan memberikan udara sejuk pada musim panas.
Perkarangan istana, adalah kawasan segiempat , dibahagikan kepada empat halaman. Paksi utamanya dari selatan ke utara. Halaman yang paling luar bermula dari selatan, dengan lain-lain halaman mengarah ke utara. Halaman Pertama dan balai gundek paling mudah dimasuki, manakala yang paling ke dalam iaitu Halaman Keempat dan balai perempuan adalah kawasan larangan. Halaman Kelima bersempadan dengan laut. Selain daripada lima halaman utama, terdapat pelbagai halaman kecil di seluruh kompleks. Jumlah saiz kompleks pelbagai pilihan dari sekitar 592.600 meter persegi (146.4acres) [16] kepada 700,000 meter persegi (172.9acres).
 |
| Kehidupan Dalam Istana |
Pelbagai bangunan seperti istana kecil musim panas, astaka, pondok dan bangunan lain untuk tempat hiburan diraja. Fungsi yang sebelum ini wujud di pantai di kawasan yang dikenali sebagai Halaman Kelima, tetapi telah hilang dari masa ke masa kerana pengabaian dan pembinaan kereta api pantai pada abad ke-19. Bangunan tepi pantai yang terakhir yang masih wujud hari ini adalah Pondok Basketmakers yang dibina pada 1592 oleh Sultan Murad III.
Istana Topkapi ini mempunyai bekalan airnya sendiri melalui tangki bawah tanah dan dapur yang besar menyediakan makanan setiap hari. Asrama, taman-taman, perpustakaan, sekolah, dan masjid, terdapat di sini.
Adat istiadat menjadi pengasingan sosial. Prinsip pengasingan ini menjadi tradisi dari zaman Byzantine. Ia telah termaktub dari zaman Sultan Mehmed II pada 1477 hingga 1481. Adat istiadat ini dikawal selia oleh pegawai-pegawai yang pangkat, mengikut hierarki pentadbiran dan protokol. Malah pengasingan ini jelas dicerminkan dalam ciri-ciri pembinaan dan susunan pelbagai dewan dan bangunan. Sultan dan keluarganya dapat menikmati privasi yang maksimum.
 |
| Kejatuhan Constantinople |
Terdapat pintu Gerbang Diraja, sebagai laluan masuk dan keluar keluarga diraja dikenali sebagai ‘pintu gerbang para Sultan’ atau : Saltanat Kapısı. Terletak di selatan istana. Inilah pintu gerbang yang besar, kini dihiasi marmar abad ke-19. Kaligrafi Uthmaniyyah hujungnya menghiasi struktur di bahagian atas, dengan ayat-ayat al-Quran dan tughras daripada sultan. Tughras dikenal pasti ialah Sultan Mehmed II dan Sultan Abdul Aziz I, yang mengubah suai pintu gercang gerbang. Salah satu inskripsi memohon perlindungan daripada Allah untuk mengekalkan pemerintahan.
Gerbang Diraja adalah pintu masuk utama ke Halaman Pertama. Empat halaman yang lain membawa kepada satu sama lain. Setiap satunya menjadi lebih eksklusif yang membawa kepada Halaman Keempat, iaitu halaman peribadi sultan.
Gerbang Bab-us Selam juga dikenali sebagai pintu gerbang tengah membawa ke dalam istana ke Halaman Kedua. Gerbang ini mempunyai dua menara besar segi lapan yang runcing. Gerbang ini juga menjadi pintu masuk dari pantai Bosphorus ke taman diraja. Pintu ini dihiasi di kedua-dua dinding atasnya dengan inskripsi agama dan monogram sultan.
 |
| Koeksi Artifak |
Halaman Kedua telah digunakan oleh Sultan untuk menjalankan keadilan dan pendengaran penonton. Ini menjadi tarikan pengunjung. Pelbagai duta dari Austria, Venetian dan Perancis pernah berada di sini.
Halaman Kedua atau Divan Meydani, juga merupakan sebuah taman yang penuh dengan burung merak dan rusa kecil. Halaman ini menjadi tempat orang-orang istana berkumpul. Hanya Sultan dibenarkan untuk berjalan di atas batu hitam hingga ke ke Halaman Ketiga.
Halaman Ketiga ini dikelilingi di utaranya oleh hospital, kedai roti, kuarters pengawal, kandang kuda, kawasan larangan dan dewan majlis dan di selatannya dapur. Di hujung halaman ini dan Selepas Gerbang Kesejahteraan atau Gate Felicity ialah Halaman Keempat. Keseluruhan kawasan ini digabungkan oleh deretan tiang marmar.
 |
| Alatan Peperangan |
Dapur istana terdiri daripada 10 bangunan berkubah iaitu dapur Diraja, dapur gundek, dapur perkhidmatan luar istana, dapur minuman, dapur kuih-muih, dapur menyimpan susu, bilik stor dan bilik tukang masak. Makanan disediakan untuk kira-kira 4,000 orang. Kakitangan dapur terdiri daripada lebih 800 orang, meningkat kepada 1,000 orang pada cuti keagamaan. Dianggarkan Sebanyak 6,000 kali sehari disediakan. Malah hidangan makanan untuk sultan sememangnya ketat yang dikawal selia oleh protokol.
Selain mempamerkan peralatan dapur, bangunan ini mengandungi hadiah barangan perak , koleksi peralatan dan koleksi besar porselin daripada Negara Cina. Muzium ini juga mengandungi salah satu koleksi terbesar di dunia bagi abad ke-14. Koleksi ini termasuk kira-kira 3,000 keping Yuan dari Dinasti Cin dan koleksi dari Negara Jepun terutamanya Imari porselin, bertarikh dari 17 hingga abad ke-19. Koleksi yang lain termasuk porselin putih dari awal abad ke-15 dan ‘tiruan’ Blue-dan-putih dan Imari porselin dari Vietnam, Thailand dan Persia.
Kandang Diraja terletak di seberang halaman, kira-kira lima hingga enam meter di bawah tanah. Satu koleksi khazanah alatan kuda di sini. Selepas kandang diraja ialah Asrama. Asrama ini menjadi kediaman tentera yang bertanggungjawab mengawal bilik-bilik istana, pembersihan dan perkhidmatan bagi gundek-gundek.
Di bahagian luar dan bahagian dalam kompleks, banyak inskripsi tentang pelbagai tugas dan penyelenggaraan kuarter. Berbeza dengan seluruh istana, kuarter dibina ini dengan kayu, yang berwarna merah dan hijau.
Dewan Majlis yang pertama di dalam istana telah dibina pada masa pemerintahan Mehmed II. Dewan ini telah menjalani beberapa perubahan, telah banyak kerosakan dan dan beberapa pemulihan dijalankan, saperti mana tercatat di pintu masuk. Pemulihan ini semasa Sultan Selim III dan Mahmud II.
Dewan Diraja terdiri daripada tiga bilik utama yang bersebelahan. Dua daripada tiga kubah bangunan ini terbuka ke anjung dan halaman. Dewan ini dibina dengan serambi kayu kemudian digunakan sebagai masjid
Bilik pertama untuk perbincangannya adalah Kubbealtı. Bilik kedua untuk kakitangan setiausaha daripada Dewan Diraja. Bilik ketiga, tempan penyimpanan rekod oleh ketua kerani. Bilik terakhir tempat menyimpan dokumen arkib.
Pada bahagian depan Dewan Diraja terdapat inskripsi mengenai kerja-kerja pemulihan pada 1819, iaitu di bawah Sultan Selim III dan Mahmud II. Hiasan begitu gah di hadapan bangunan dan di dalamnya. Ruang utama Kubbealtı dihiasi dengan jubin Uthmaniyyah. Tiga sofa panjang di sepanjang sisi adalah kerusi untuk pegawai-pegawai, dengan perapian kecil di tengah-tengah. Bola kecil di hujungnya yang tergantung dari siling mewakili bumi. Ia diletakkan di hadapan tingkap sultan dan melambangkan beliau melaksanakan keadilan kepada dunia.
Tarikan lain di Istana adalah Berlian Spoonmaker (keempat terbesar di dunia), keris Topkapi, (hadiah daripada Mahmut I), koleksi lukisan dan miniatur, dan astaka untuk artifak Kudus (termasuk bekas tapak kaki, gigi dan rambut Nabi Muhammad). Berlian Spoonmaker atau Kaşıkçı Elması adalah 86 karat (17.2 g) berbentuk buah pir, Berlian ini sebagai kebanggaan pameran Perbendaharaan Diraja, yang paling berharga. Ia disimpan di bawah kawalan keselamatan yang ketat.
PEMERINTAH DINASTI UTHMANIYYAH
Dinasti Uthmaniyyah pemerintah benua dari penubuhannya pada tahun 1299 hingga dibubarkan pada tahun 1922. Pada kemuncaknya, Empayar Uthmaniyyah terbentang dari Hungary di utara ke Somalia di selatan, dan dari Algeria di barat ke Iran di timur. Ditadbir pada mulanya dari bandar Bursa, ibu negara kerajaan telah berpindah ke Edirne pada tahun 1363 berikut penaklukan oleh Murad I, dan kemudian ke Constantinople (kini Istanbul) pada tahun 1453 berikutan penaklukan oleh Mehmed II.
Pemerintah pertama adalah Osman I iatu pemimpin kaum Kayı daripada Oghuz Turki. Dinasti Uthmaniyyah bertahan selama enam abad melalui pemerintahan 36 sultan. Empayar Uthmaniyyah hilang akibat kekalahan Kuasa Pusat, iaitu sekutu kerajaan Uthmaniyah semasa Perang Dunia I. Pembahagian empayar oleh pihak yang menang dan Perang Kemerdekaan Turki yang berikutnya membawa kepada pemansuhan kesultanan pada tahun 1922 dan kelahiran Republik Moden Turki pada tahun 1923.
Selepas penaklukan Constantinople pada tahun 1453 oleh Mehmed II, sultan Uthmaniyyah menganggap diri mereka sebagai pewaris Empayar Rom. Menggelar diri mereka sebagai Caesar, maharaja dan juga khalifah Islam. Berikutan penaklukan Mesir pada tahun 1517, Selim I melanjutkan mengukuhkan tuntutan kuasa khalifah. Pemerintah Uthmaniyyah yang baru memakai Pedang Osman, dalam majlis pertabalan saparti raja-raja Eropah.
Dari abad ke-17 dan seterusnya, empayar melalui jangka panjang zaman statik, di mana sultan-sultan telah menjadi lemah. Ramai daripada mereka akhirnya digulingkan oleh tentera pengawal. Setengah-setengahnya dihalang daripada mewarisi takhta oleh wanita di Harem, terutamanya ibu sultan yang turut memainkan peranan politik di belakang tabir
Suleiman I, yang memerintah empayar ketika berada di kemuncaknya pada abad ke-16, memerintah selama 46 tahun, yang paling lama dalam sejarah Uthmaniyyah. Mehmed Murad V, yang memerintah pada zaman penurunan di abad ke-19, mempunyai pemerintahan yang singkat dalam rekod. Dia berkuasa hanya 93 hari sebelum digulingkan.
Perlembagaan hanya ditubuhkan semasa pemerintahan Abdul Hamid II, yang menjadikannya sultan mutlak terakhir empayar dan raja berperlembagaan yang pertama. Walaupun Abdul Hamid II memansuhkan parlimen dan perlembagaan tetapi beliau terpaksa menerima semula pada tahun 1908. Sejak tahun 2009, ketua Dewan Osman dan waris takhta Uthmaniyyah yang tidak berfungsi, terpaksa melantik Bayezid Osman, sebagai pemerintah.
Di akhir Dinasti Uthmaniyyah, Abdülmecid II dilantik sebagai sultan tanpa kuasa politik, beliau kekal dalam kedudukannya sebagai khalifah sehingga jawatan khalifah dimansuhkan oleh TBMM, (Türkiye Büyük Millet Meclisi) Perhimpunan Besar Negara Turki pada 3 Mac 1924. Mehmed VI kemudian cuba tetapi tidak berjaya untuk melantik semula dirinya sebagai khalifah di Hijaz.
 |
| Dinasti Uthmaniyyah Bermula Pada Tahun 1299 |
Pemerintah pertama adalah Osman I iatu pemimpin kaum Kayı daripada Oghuz Turki. Dinasti Uthmaniyyah bertahan selama enam abad melalui pemerintahan 36 sultan. Empayar Uthmaniyyah hilang akibat kekalahan Kuasa Pusat, iaitu sekutu kerajaan Uthmaniyah semasa Perang Dunia I. Pembahagian empayar oleh pihak yang menang dan Perang Kemerdekaan Turki yang berikutnya membawa kepada pemansuhan kesultanan pada tahun 1922 dan kelahiran Republik Moden Turki pada tahun 1923.
 |
| Bermula dariTahun 1402 Hingga 1413 |
Selepas penaklukan Constantinople pada tahun 1453 oleh Mehmed II, sultan Uthmaniyyah menganggap diri mereka sebagai pewaris Empayar Rom. Menggelar diri mereka sebagai Caesar, maharaja dan juga khalifah Islam. Berikutan penaklukan Mesir pada tahun 1517, Selim I melanjutkan mengukuhkan tuntutan kuasa khalifah. Pemerintah Uthmaniyyah yang baru memakai Pedang Osman, dalam majlis pertabalan saparti raja-raja Eropah.
 |
| Bermula Dengan Penaklukan Constantinople |
Dari abad ke-17 dan seterusnya, empayar melalui jangka panjang zaman statik, di mana sultan-sultan telah menjadi lemah. Ramai daripada mereka akhirnya digulingkan oleh tentera pengawal. Setengah-setengahnya dihalang daripada mewarisi takhta oleh wanita di Harem, terutamanya ibu sultan yang turut memainkan peranan politik di belakang tabir
 |
| Sultan-Sultan Menjadi Lemah |
Suleiman I, yang memerintah empayar ketika berada di kemuncaknya pada abad ke-16, memerintah selama 46 tahun, yang paling lama dalam sejarah Uthmaniyyah. Mehmed Murad V, yang memerintah pada zaman penurunan di abad ke-19, mempunyai pemerintahan yang singkat dalam rekod. Dia berkuasa hanya 93 hari sebelum digulingkan.
 |
| Jawatan Khalifah Dimansuhkan Pada 3 Mac 1924 |
Perlembagaan hanya ditubuhkan semasa pemerintahan Abdul Hamid II, yang menjadikannya sultan mutlak terakhir empayar dan raja berperlembagaan yang pertama. Walaupun Abdul Hamid II memansuhkan parlimen dan perlembagaan tetapi beliau terpaksa menerima semula pada tahun 1908. Sejak tahun 2009, ketua Dewan Osman dan waris takhta Uthmaniyyah yang tidak berfungsi, terpaksa melantik Bayezid Osman, sebagai pemerintah.
Di akhir Dinasti Uthmaniyyah, Abdülmecid II dilantik sebagai sultan tanpa kuasa politik, beliau kekal dalam kedudukannya sebagai khalifah sehingga jawatan khalifah dimansuhkan oleh TBMM, (Türkiye Büyük Millet Meclisi) Perhimpunan Besar Negara Turki pada 3 Mac 1924. Mehmed VI kemudian cuba tetapi tidak berjaya untuk melantik semula dirinya sebagai khalifah di Hijaz.
Baby Ameera
We are not
too old to deny
and we are not
too bold to defy.
So do not deny
when you are wrong
and do not defy
when you are strong.
Menyanggah
kerana gagah
tetapi mengalah
kerana lemah
ARAM
(Abdul Rashid Abdul Majid)
We are not
too old to deny
and we are not
too bold to defy.
So do not deny
when you are wrong
and do not defy
when you are strong.
Menyanggah
kerana gagah
tetapi mengalah
kerana lemah
ARAM
(Abdul Rashid Abdul Majid)
Post a Comment